Nerde insanlık! Şiiri - Halil Kuşcu

Ben Filistin’in Gazze’sinde idim,
Bulamadım insanlık şimdi nerde?
Daha dünyayı hiç tanımaz idim,
Bulamadım insanlık şimdi nerde?

Bir evimiz vardı, eski haraptı,
Babam ameleydi her an çalıştı,
Annem bizlere bakmakta yarıştı,
Bulamadım insanlık şimdi nerde?

Birazcık büyüdüm, bildim dünyayı,
Hedef edindim kendime sevdayı,
Ama göremedim güzel rüyayı,
Bulamadım insanlık şimdi nerde?

Bir gün otururken annem babamla,
Koştu geldi. Ağabeyim Ablamla,
Etraf yandı! Oynuyorlar Ataşla,
Bulamadım insanlık şimdi nerde?

İsrail askerleri bastı mahallemizi,
Kurşuna dizdiler gençlerimizi,
Yüreğe gömdük acılarımızı,
Bulamadım insanlık şimdi nerde?

Sordum ağabeyime ne oldu diye,
Bilmiyorum dedi. Sizce ne niye,
Hep sordum ama cevap yok yine,
Bulamadım insanlık şimdi nerde?

Annem patlama olunca kucaklar,
Tüm kardeşleri hepimizi toplar,
Mırıldanır; Yine atıyor alçaklar,
Bulamadım insanlık şimdi nerde?

Akşam babam geldi elleri kanlı,
Dedi. Zor kaldım patlamada canlı,
Hepten toplandık gayet heyecanlı,
Bulamadım insanlık şimdi nerde?

Duyduk mahallede patlama olmuş,
Yüzlerce insansa Camide kalmış,
Sonrasında ise her yer karışmış,
Bulamadım insanlık şimdi nerde?

Buralarda doğduk buydu suçumuz,
Onlar ister olmalıydı göçümüz,
Ebeveyn vuruldu, kaldık üçümüz,
Bulamadım insanlık şimdi nerde?

Filistin Gazze’dir, benim Vatanım,
Toprakta çoktur kefensiz yatanım,
Ama asla olmaz vatan satanım,
Bulamadım insanlık şimdi nerde?

Dokuz ocak iki bin dokuz akşam,
Oturup yazdım bu dur orda yaşam,
Halil’im yürekte olan tüm tasam,
Bulamadım insanlık şimdi nerde?