Nerde Hata Yapmışız? Şiiri - Sezayi Tuğla

GÖZ KUSURLARIMIZ Bugün benliğimden sıyrılıp, herhangi bir kimlikle okuyucularımın karşısına çıkmak istiyorum. Neden mi? Kendimi daha iyi irdeleyebilmek, daha tarafsızca yargılayabilmek, kısacası özgürlük sınırlarının nerelere kadar genişleyebildiğini gözlemleyebilmek için. Ben, “Ben” olduğum zaman, nefsimin izin verdiği kadar konuşur, nefsimin istediği zaman susar, ve yine nefsimin tümünü kendi ayarladığı ölçüler doğrultusunda insanları muhakeme ederek yargılarım. Bugünkü yaşamımıza baktığımızda bir sürü huzursuzluk, uyumsuzluk, geçimsizlik gibi problemlerin altında, kurumuş yaprakların içine çöreklenerek, avını yakalamak için sipere yatmış olan zehirli bir yılanı andıran nefsimizi görmezden geliriz. Bizim gözümüzde o nefis, zararsız mini mini, sevecen bir kedi yavrusundan farksızdır masumlukta. İşte onun için, düşünce bazında da olsa kısa bir süreliğine, ruhuma bir kene gibi yapışmış olan, asalak benliğimi bir kenara bırakmak istiyorum. Hayata hep aynı gözlükten baktığımız için, göremediğimiz birçok kusurları, ancak uzman bir göz doktoruna gittikten sonra değiştirilen camlarla fark edebiliriz. Evet, kusurları görmek bir gerekliliktir. İnsan bundan sorumludur da. Ancak, önce kendi kusurlarını görmek, bir erdemlilik farkıdır. İşte biz bunu hiçbir zaman beceremiyoruz. Çünkü maddi-manevi her yönüyle bizi ablukaya almış olan o sinsi “ben”den bir türlü kendimizi arındıramıyoruz. Arındırmamız da mümkün değil. Bu kanıya nerden mi vardım? Dünyanın yaratılışından bu yana, insanların yeryüzünde istihdam edildiğinden günümüze kadar bunun mücadelesi verilmiş. Zaman olmuş, “asayiş berkemal” denilmiş, ama düzen yine bozulmuş. Peygamberler gelmiş, veli kullar örnek olmuş, bilge kişilere danışılmış, katı kanun ve yönetmelikler uygulanmış vs. Zamanla bunların tamamı büyük ölçüde demode olup toplumca uygulanmamış. Yeni arayışlar içine girilmesi de kıyamete kadar devam edecektir. Hepimiz imtihan ediliyoruz. Kusursuzluk ve adalet, gerçek manada madalyonun öteki yüzünde. Hazırlığımızı ona göre yapıp, kapımızın önünü süpürelim. Herkes üzerine düşeni hilesiz yaparsa, ahrete uzanan yollarımız umarım tertemiz olur.