Nerde dost dediklerim.

Nerede şu benim dost bildiklerim,
Ne gelen ne giden var dostlarımdan,
Gün olur, gelecek bir dost gözlerim,
Gelmez de ölenler geçer aklımdan.

Beraber içerdik, suyla kahveyi,
Gün geçmez birlikte, kırdık şişeyi,
Şimdi de ne dost var ne de başkası,
Yenildik zamana, verdik kaleyi.

Yanarım ağlarım, şimdi geçmişe,
Dost deyip dururken, düştük ateşe,
Kavrulduk kül olduk, şimdi ateşten,
Ne arar yüzümde, gülecek neşe.

Bir zaman bir dost beni sormuşlar,
Bir selam yollarsak, doyar sanmışlar,
Bir selam bırakıp, dönmüşler yoldan,
Eskiler yeniler, zamana uymuşlar,

Güvenme dostuna bakar postuna,
Postun’ da eskiyse, varmaz yanına,
Dost denen bir eldir güvenme sakın,
Sözlerim doğrudur, gel sok aklına.

A.Yüksel Şanlı er
Antalya