Nerde çocukluğum? Şiiri - Dağlar Özügüç

Akşam yürüdük seninle
Şu kadim şehrin boş sokaklarında
Bak bu şehre neler olmuş
Güzel olan her şey sanki kaybolmuş
Evler boşalmış ocaklar sönmüş
Başı dik çatıların omzu düşmüş
Pencerelerin derinden feri sönmüş
El ürünü kapılar ve tokmaklar
Beli bükülmüş eski dostlar
Birer birer yok olmuş

Hani nerede benim yaşadıklarım
Nerde o muhteşem çocukluğum
Aradık seninle kaybolan yılları
Ağaçlara kazdığımız isimleri
Tahta masaya yazdığımız şiirleri
Taşa oyduğumuz kalpleri
Boşuna aramış olduk saatlerce
Zaman hepsini birer birer silmiş
Geriye bölük pörçük hatıralar kalmış
Yaşlanmış yorgun gönüllerde

Gece boyu çok şey söyledin
Kelimelerin hıçkırıklarında boğuluyordu
Titriyordu sesin söylediklerin anlaşılmıyordu
Göz yaşların karışıyordu yağmura
Akıyordu yağmurla mazgallardan
Mavi denizin koca bağrına
Hüzün ulaşıyordu sonsuzluklara
Şunu bil ki ben artık etkilenmiyorum
İnanmam mümkün değil sana
Kapılmam artık şu ölgün gözyaşlarına

Bilmelisin herşey için vakit çok geç
Sende artık kendi yolunu seç
Tükettik güzelim çağlarımızı bir hiç uğruna
Doyamadık o günlerin tadına
Çok şeyler kaybettim bu sevda uğruna
Artık geçen mutlu günler konuşalım
Hasbihali olduğunca erginleştirelim
Hatıralarımızı birlikte yad edelim
Bu saatten sonra bizden bir şey olmaz
Yaşadıklarımızın kıymetini bilelim