Nerde? Şiiri - Ayşe Betül Acarlar

Düştüm bir cendereye
Gülüşüm nerde?
Bir zamanlar ümit bağladığım
İnsanlar nerde?
Günler birbirini kovalıyor
Hayat kısa ömür bitiyor,
Gününe gün beslediğim
Samimi duygular nerde?
Ne dayanacak bir kıyı
Nede sessiz bir liman
Düşünceler ki can çekişir,
Duygu ikliminde
Güçlüydüm diyordum
Yaparım biliyordum;
Şimdi bu düzeni yıkan
Hain çark nerde?
Yüreğimin ikliminde yeşerttiğim
Hain gonca
Hiçmi yüzüme gülmezsin?
Dikenlerini batırırken
İnsafın nerde?
Artık ümit etmiyorum
Senden yana...
Sulamıyorum yapraklarını
Koklamıyorum seni
Günbe gün kurumanı bekliyorum
Geçen zaman içinde...
Ne acıdır bilirmisin?
Hayal kırıklığına uğramak...
İnsan,kaç kez yıkılabilir?
Kaç kez sever,kaç kez sevilir?
Kaç kez ölür ve kaç kez dirilir?
Özlem,
Mutluluğa...
Özlem,
Yeniden doğan güne...
Özlem,
Yüreğinde serpilmesini beklediğin goncaya
Ve özlem
Senin üstüne,
Hep senin üstüne...
Birgün belki değerim bilinir diye
Hasret;
Bir çuval acı...
Yürek bu acıyı taşıyan bir hammal
Hammal yüreğimin efendisi,
Efendiler hiç bu kadar küçülmemişti...
Değerler;
Üstlediğim anlamlar kümesi
İnsanlar bu değerlerin bir üyesi
Meclis boş
İnsanlar yok...
Benlik hiç bu kadar incinmemişti...
Yalnızlık;
Gece vakti ağlamak
Nida;
Rabbine yükselen ses
Rabbim,tek tesellim...
Ömür böyle bitmez bilirim.
Bu sana son haykırış,
Tek soru,tek cümle ve tek nokta...
Bilesin ki
Ben artık tükendim....