Nerde Şiiri - İbrahim Özdemir 2

N E R D E
26

Doksan yaşına kadar bir tek hap yutmayan,
Ak sakallı cimcik morluguyla seven asırlık dedeler,
Bacalıkta kor ateşini demir maşa ile karıştıran,
Kanburlaşmış belli seksenlik takma dişi bile olmayan nineler,
Gün güne veda ederken;
Köy kahvesinde bir bir masaları boş kalan sohbet üstatları,
Köşe başı gölgelikte oturan yüz hatları bogum bogum olmuş,
Kimsin,kimlerdensin tabiratı ile görmeye çalışan,
İhtiyar ama genç ruhlu ihtiyar delikanlılar,
Günlerce detercan yerine kül,
Giysileri paramparça edecek tokuç vuran güç,
Odun ateşini nefesini harap edercesine üfleyen,
Çamaşırhane mahkumu olan cılız analar,
Dağları mesken tutmuş,dağ hayvanları ile dost olmuş
Karın tokluguna çalışan,
davar çobanı ırgat osmanlar..
Aylarca harman yerinde at,eşekle düven süren,
Nice aşkların imgelendiği çarçabuk beslenen mani mimarları,
Çay dem toplantılarında birlik beraberlik temellerinin atıldıgı,
Çelik bedenli misaki milli ruhlu köy meçlisi efendileri,
İki üç eşli ama madden ve maneven mutlu,
Baba yiğit yaşam sarhoşu ana ve babalar,
Bir karış topragı için dar agacında sallanmayı yegleyen,
Anıtları dikilecek herkese şeffaflık diye aile babaları,
Talim terbiyeli işlemeli bayragı,
Geleceklere bırakıp göçüp gitmişler,
Üzerlerinde koskoca agaçları yeşertmişler,
Onlar tek kişilik odada edebiyete uykuya dalmışlar,
Şimdi onlar...
Bir daha nerde sorusunun bulunmadıgı yerde,
Suçlu ve suçsuzun gittiği mecburi bir hapishane de

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR