Ner'den... Şiiri - Akın Akça

raw-argue! raw-argue!
your-love, just sincere!
…

I.

Bir anda etraf sus pus oldu
Sanki umut yok oldu,
Ben bilemese idim seni.
Tanıyorum ne var ki, umudu.
Bir şeyler zorluyor ayakta durmaya
Oradan, buradan, her yerden:

Ner’den …

Iı.

Sığınağında gizli-zaman’ın,
Gizliden gizliye, ter atmak için
Soyutlandık bir başka düzenekten -
Erişemediği, gözün ya da ellerin …

Üç kere daha garip olanın gölgesinde,
“Sığınak”, “ter atmak” ve “başka bir düzenek”:
Hepsi de el ele vermişti;
Erişebildiği gözün ya da ellerin …

Beynimizin içine ışık tuttuk:
Beyinlerimizi yaktık
Ve yakılan telleri, kalbur üstü, saydık
Ve saydıklarımıza oracıkta, bakakaldık …

Bukalemunduk: sarardık;
Biz ile aynı olup bukalemun olamayanlara değil:
Bizzat olmayanlara: baktıkça şaştık,
Şaştıkça donakaldık …

Belki donduk,
Ama kış varken biz oldukça şirindik;
Belki doygunduk,
Ama kanıksamadık.

Belki duyguyduk:
Evet haklısın; aynı vakitlerde, biz donmuştuk

Iıı.

Sözcük dizmek zor:
Havada hava şakımıyor.
Ancak balıklar şahane,
Onlar suda hala oynaşıyor

“İhtiyar bir körpe tenkit
Meclisi’nin emektar- kadın çaycısı”
Dedi: “Bugün Meclis’te son gündü:
Okullara tatil göründü:

Claude Monet’in Parlamento Binaları
İle yankı’da dikitleşen mor rengin
“Havaya paçaları dikiş’i”
İle örgütlenen ‘kulelerden-bir el işi’

Iv.

Batırmadıklarımı düzelten ben,
Yoruldum, düzeltememekten batırdıklarımı.
Buna rağmen,
Düzelte durayım hep,
Sergilemediğim olumsuzlukları;
Gördüm durdum,
Suç’tan ziyade, hatasız senin hatta olduğunu:

Kasıt mı vardır sokaktakinin başına düşen
Kimin ittiği belirsiz saksı için;
Yoksa tüm sevgini icra eden sen,
Söylemedin mi niye kaçtığını, gerçekten?

V.

Birbirimize o kadar bağlandık ki,
Ayrıldığımızda, ayrılıklar yoktu …

Birbirimize o kadar bağlandık ki,
En kötüsünde, arayışlarımda
Ellerin, açmaya çabalıyordu …

Birbirimize o kadar bağlandık ki:
Açtığında ve “merhaba” deyişlerinde

… Gördük; yalanımız yoktu!
Sevgimiz vardı, ötesi ise bunun,
O boşluk’tu …