Neon Şiiri - Ali Özmen

Neon gazlarını eskiten ara sokakta bir ardı
Üstelik ben de sikliyordum insanları Beckett geç kalmıştı
Soğuk ne kadar özlenirse o kadar yazdım olanları aklıma
Ben bir budalanın sarhoşluğunda koşturdum
Sonranın tiksinti verdiği bir ana eğilip ama koydum
Ama.
Kudüslen bir bildim sevdayı delindi böğrüm
Kuş kanattı kanatlandıkça sonradan irkildim
Yakarca sen hiç otobüs bekledin mi ömründe?
Kristal sana ne anlatır yağmurlu bir günde?
Ben çok bekledim.

Yılkı nüktedan bir dirayetle bozkıra geçen
Alargada pas tutan bir söylemdin âh ki sen
Herkesin bildiği kimsenin kutsal bir kitapta aramadığı
Eksik bir evrak gibi saplandım vakte ve sana
Durmadan davrandım, tutukluk yaptı yol
Paraşütsüz atlayınca, kaldırımdan inmek kolay geliyor

Uyan İgor, seni anlamaya geldim
Bahçende ne garip isimde köpekler var
Algını vergiye bağlatmanı sana madem kimse söylemedi
Olanları kafaya takmayacak kadar sarhoş ol
Bazen aynadan taşanlar bile onlar biraz
Bazı kadınlarla da reçetesiz birlikte olma ya da ol

Sabaha çok yakındı ve serildi ezan, utanmasam
Âh utanmasam ağlayacaktım Rabbim
Ben sizi hissedince biraz ağlak olurum
Üstelik sigara da içemem siz varken aklımda
Çocukluk ne kadar temiz bir kelime

Bense kaybettim, kanıma girenin rahvanlığında
Tutkal gibi elde edilmenin karmaşıklığı
Ve seviştiğim bazı kadınların plastikleşen tavırları
Saat altı ve hava karardı
Geri kalan her şey biraz sabırdı.