Nenem/çocukluğum Şiiri - Emin Vural

İlk defa korkuyorum dize
Tedirginim bugün yazsam mı seni yazmasam mı
İmge yapmaya mecalim yok
Çünkü imgelerle değil
Betimlemelerle değil
Gözyaşlarımla yazıyorum bu şiiri
Torbalarım şişene kadar
Sümüklerim ağzıma dolana kadar
Hıçkıra hıçkıra ağlıyorum
Zorlanıyorum dize seni yazarken
İlk defa oluyor bu
Ama bir tek yine sana anlatabiliyorum
Ağlıyorum dize ağlıyorum
Bitmiyor gözyaşları vallahi bitmiyor
O kadar döksemde üstüne
Giden geri gelmiyor
Uçan kuş dönmüyor yuvaya
Giderken haber etmiyor
Ansızın gidiyor ve bir daha gelmiyor gelemiyor
Ondan bana kalan bir avuç toprak
Eşelemek istiyorum
Belki yaşıyordur diye
Saçma sapan düşüncelere dalıyorum
Bir bir gidiyorlar dize
Dur diyemiyorum
Apansız geliyor haberleri
Nasıl kaldıracağım bilmiyorum
Bir ağacın altındayken
Sabahtan beri durmadan seğyeren sağ gözüm duruyor
Telefonda hıçkıra hıçkıra ağlayan bir ses
Veriyor o yakıp yıkan
Ve kalıntılarıyla yaşamaya mecbur eden haberi
"Ablam buraya gel nenen öldü"
Olamaz diyorum ama olmuş
Ve tekrardan başlayan göz seğrememle
Gel dediğe yere gidiyorum
Kokmasın diye bir seyyar morgta
Çocukluğum yatıyor
Kokmaz diyorum çıkarın diyorum
Gece uykusunda sanki öyle hissediyorum
Sabah kalkınca "Emin" diyecek diye
Yastığımda düşüncelerimle savaş veriyorum
Kalkıyorum yarım yamalak bir uykudan sonra
Uyandı mı diye kontrol etmeye gidiyorum
Hala uyuyor inanamıyorum
Çok yorulmuş dize çok belli
Uyuyor nefessiz
Sonra bir şeyler oluyor
Olan şeyler hiç alışık olmadığım şeyler dize
Ondan bu kadar lafı ağzımda geveliyorum
Tabut taşıyorum omzumda
Çocukluğum omuzlarımda gözyaşlarımla yol alıyor
Cenaze namazını kılıyorlar çocukluğumun
Ama ben hala inanamıyorum
Uyanacak çok yorulmuş diyorum
Ve yine garip şeyler oluyor dize
Çocukluğumun üstüne toprak atıyorlar
Diyorum bi avuçta ben atayım
Yediremiyorum kendime
İçimden haykırıyorum:
Yapmayın uyuyor,uyanacak
Uyuyan kişinin üstüne toprak atılır mı dize?
Ama atıyorlar
Avuçları yetmiyor kürekle atıyorlar
Ve çocukluğum toprak altında
İşte o zaman anlıyorum
Uyandığında bambaşka bir yerde olacağını
Ve tüm umutlarımıda bir avuç toprak içinde
Çocukluğumun üstüne savuruyorum
Ve diyorum dize çocukluğuma:
Merak etme çocukluğum adam olacam
Okuyacam yazar olup seni yazacam
Seni tanımayanı ben de tanımayacam
Sanki cevap verircesine
Gözyaşlarımı kurutan o rüzgar esiyor
Ağlama ben iyiyim,ağlama uzun bir uyku içinde seni beklemekteyim
Bekle nenem er geç gelicem yanına
Yine besleyeceğiz kuşları civcivleri
Senin için yazdığım bu dizeleri
Birlikte okuyacağız
Birlikte yaşayacağız
Hep birlikte