Nenem Şiiri - Yusuf Turabi

Gerçekten doksan yıl dertle boğuştun
Bu zalim dünyada gülmedin nenem
Kanat açıp rahmanına kavuştun
Bu zalinm dünyada gülmedin nenem

Dedemi kaybettin çok genç dul oldun
Babamla halama yandın kül oldun
Bir cuma gecesi bize el oldun
Bu zalim dünyada gülmedin nenem

Kızların ağlıyor gözleri yaşta
Konşuların hepsi kederde yasta
Hep söylerdin öleceğim mayısta
Bu zalim dünyada gülmedin nenem

Kin yoktu kalbinde hiç hers tutmazdın
Kimseyle kötülük kavga etmezdin
Aniden gittin de kalbimi ezdin
Bu zalim dünyada gülmedin nenem

Balkonun gülüydün açardın her gün
Dünyanın keyfini sürmedin bir gün
Bizde olacağız dünyadan sürgün
Bu zalim dünya da gülmedin nenem

Uzatta yaslanam hani dizlerin
Balkonda duruyor hala izlerin
Ne yaşlar boşalttı dertli gözlerin
Bu zalim dünyada gülmedin nenem

Herkese açıktı kapın ocagın
Bizleri büyüttü sıcak kucağın
Artık ıssız kaldı senin otağın
Bu zalim dünyada gülmedin nenem

Felek fırına attı kavurdu
Yaktı küllerini yele savurdu
Acılar darbeyi hep sana vurdu
Bu zalim dünyada gülmedin nenem

Çalıştın didindin birşey almadın
Rabbine kavuştun bize kalmadın
Dert yakandan tuttu mutlu olmadın
Bu zalim dünyada gülmadin nenem

Dünya zehrini hep sana kustu
Bağına bahçene samyeli esti
sonunda senide bağrına bastı
Bu zalim dünyada gülmedin nenem

Allah kapotuyla saklasın seni
Suçunu affetsin yakmasın seni
Dedemle cennette beklesin seni
Bu zalim dünyada gülmedin nenem

Erkek çocukları fazla severdin
Erkektir ocağın umudu derdin
Erkeksizlik nedir çok iyi gördün
Bu zalim dünyada gülmadin nenem

Sen bir tarihliksin hayatın roman
Anlına çileyi yazdırmış Rahman
Son iki yıl olmuş idin untukan
Bu zalim dünyada gülmedin nenem

Bana bir destan yaz derdin hep bana
Yaz ki varmı böyle çileli ana
Destanını yazdım nene duysana
Bu zalim dünyada gülmedin nenem

Çalışmıyor kalbin çıkmaz nefesin
Hani yusuuuuf diyen o tatlı sesin
Balkonunda yoksun şimdi nerdesin
Bu zalim dünyada gülmedin nenem

Yusuf turabi