Nene Hatun Şiiri - Yaşar Duymuş

İstiklal mücadelesinde yapa yalnızdı,
Kimsesiz bıraktı yavrusunu,ahd etti,
Kuşandı,cephanesini,çıktı yiğitçe,
Dadaş yüreğiyle,meydan okudu,
İhlasıyla cenk eyledi düşmana.

Başı öne eğik gezemezd,şehit olan eri vardı,
Bismillah deyip,kendini ok gibi saldı,
Doksan üç harbinde,yiğit dadaşımız,
Karındaş,düşüyordu,top silleyle,
Dönekler,düşmana yem oluyordu hevesiyle,

Sine-i millet orak,tırpanla verdi milli mücadele,
Leş kargaları,dökülüyordu,bir bir,kan gölünde,
Parlayan ay yıldızımız parlıyordu,göğüslerde,
Misk-i amber kokuyordu,nurlanan yüzler,
Nene hatun anamız,Ya Allah iniltileriyle,

Nene hatun anamız,ordunun tabyasıydı,
Erenler onun,omuz veren tayfasıydı,
Gönül tahtımız,destanımız,ol fermanımızdı,
Erzurum'da abidesiyle,hatırlanan kahramandı,
Oyunları bozan,düşmanı imanıyla boğan,
Nene hatun anamızdır,özgürlük ateşini yakan