Nene Hatun Destanı Şiiri - İrfan Çelik 1

Erzurum dağları solmayan gülün
Mavzerle satırı tutuyor elin
Doksan üç harbinde Türk Nene Hatun
Yirmisinde yeni körpecik gelin

Aziziye gece baskına uğrar
Dönekler moskofla tabyayı sarar
Kasımın dokuzu tatlı uykuda
Türkün erlerini dönekler kırar

Ağabeyi Hasan yaralı gelir
Bacısı Nenenin yanında ölür
Dadaşlar yiğitler Nene Hatunlar
Nasıl öç alacak düşman ne bilir

Küçücük bir oğlu üç aylık kızı
Emzirir yavruyu olmadan sızı
Şehit abisini öper alnından
Düşmanı boğmaya yazılmış yazı

Mavzeri satırı sokağa çıkar
İçindeki hırsı dağları yıkar
Yavrular Allaha etti emanet
Gözler Aziziye cepheye bakar

Tırpanlar bıçaklar sopalar taşlar
Şehit olanlara gözlerde yaşlar
Erkek kadın çocuk hepsi birlikte
Dadaşlar diyarı hücuma başlar

Aziziye önü esiyor ayaz
Düşmanın sıkıldı gırtlakla boğaz
Kışın karlar yağsa baharda yağmur
Dökülen kanları yıllarca yumaz

Kızılca kıyamet kopar o anda
Dadaşlarım coşar iman var canda
Moskof aman diler aman kâr etmez
Dönekler düşmanlar boğuldu kanda

Satırı kan olmuş kesiyor keskin
Düşmana vurmaya bileği pişkin
Yara alır yara sarmaya kalkar
Kutsal aşka dönmüş vatana aşkın

Çok acıdır dönek düşmanın sonu
Dadaşın imanı Hakkadır yönü
Nene Hatun koştu gönülden candan
Ordunun anası seçtiler onu

Dünya ısınıyor bak yavaş yavaş
Çanakkale kaynar başlıyor savaş
Koca yüreklidir Türkün anası
Oğluna biçilir sehitlik kumaş

Yıl sene bin dokuz yüz elli beşte
Doksan sekiz yılı yaşıyor düşte
Ey Türkün evladı bizlere ibret
Yiğit Nene Hatun bak budur işte

27/01/2011