Nene Hatun Şiiri - Nihat Malkoç

“Aziziye Aziziye çöktü duman çöl yazıya
Ben de gurban olayım beşikte yatan guzuya”(Halk Türküsü)

93 kâbusunda Moskof sarmıştı yurdu,
Yürek yakan haberi minareler duyurdu

Aziziye’de o gün sanki yaşandı mahşer
Hakk’a teslim olunca yüceldi fani beşer

Yiğitler yurt yolunda canlarından geçtiler
Manevî diriliği, şehitliği seçtiler

Osmanlı-Rus Harbi’nde Nene Hatun savaştı
Yüreğindeki iman Aziziye’de taştı

Abisi gece vakti kollarında can verdi
Ant içti Nene Hatun, Moskof’u yere serdi

Düşmana kök söktürdü henüz yirmi yaşında
Bembeyaz tülbendini hep taşıdı başında

Nefretini bileyip Rus’un safına daldı
Kuşandı paslı kılıç, ölümü göze aldı

Vazife tamamlandı, kanlar kalmadı yerde
Hızır gibi yetişti, derman oldu her derde

‘Nene Hatun’ adını tarihlere yazdırdı
Düşmana mezarını elleriyle kazdırdı

Görmedi böyle yiğit Aziziye Tabyası
Galip geldi her sefer kutlu vatan sevdası

Ey eli öpülesi, nurefşan yüzlü kadın!...
Yazıldı gönüllere al kanımızla adın

Düşmana mezar oldu Aziziye Tabyası
Dönmeyen yiğitlere analar tuttu yası

Erzurum, Aziziye direnişin adıdır
Hakk yolunca can vermek müminin muradıdır

Bu milletin gönlünde yatmakta Nene Hatun…
Kalplerimiz seninle atmakta Nene Hatun!...