Nemrutta Bir Güneş Şiiri - Oğuz Aydın

Yürüyorum gecenin siyahın da; sensiz ve sessiz,
Gecenin feneri sigaranın ışığıydı,
Karşımdaydı topraktan yapılmış insanlar,
Benim kadar yalnız, benim kadar sevgisiz,
Oturup dertleştim birer, birer,
Kimisi kral, kimisi tanrı, kimisi aşk yalnızı
Mutluydular güneşin doğuşunu görünce
Anımsanmak, hatırlanmak yoktu lügatlarında,
Aşığıydılar Nemrutta gün doğumunun, gün batımının

Gün doğumu geldi çattı Nemruta
Aşığıydı güneşin Nemrut’daki yüzü
Güneş olabildiğince zengin, olabildiğince güzel
Güzelliğini sunuyordu nemrutun çıplak tanrılarına
Geceyi yankılıyordu fikrince,
O kadar nemrut bir gece
Cennet kadar güzelleşti gönlümce…