Nemrut'un Ateşinde Şiiri - Osman Demircan

Atlar dörtnala koşar gelincikler darmadağın olur
Yapraklar köpürür ağaçlar kudururcasına büyür
Su çıldırır balıklar nehrin bataklıklarında sürünür
Kelebekler ağlara takılır dallar çiçeklere bürünür

Gecenin ayazında güller yorgun yorgun dökülür
Mor halkalar halinde yeryüzüne gün ışığı süzülür
Nemrut'un ateşinde bir yürek tutuşur dallar üşür
Kuşlar biteviye su taşır alevden gülleri söndürür

İsyankar çocuklar gibi su yürür buğday uçlarına
Başak bilek gücüyle yumruk gibi ekmek doğurur
Ağaçlar kanuna dönüşür kuşlardan hakkını alır
Nemrut'un ateşinde kalp tutuşur his yangın olur

Atlar susmaz gece gündüz yücelerden haykırır
Gözleri büyümüş açlık ekmeği tatmak için yürür
Türküleri ateşten atlar şehirleri boynunda taşır
Özgürlüğe doymak için ayakları kan içinde kalır