Nemrut Çıksın Kışlasına, Üstüne İşesin Ş ...

,

Artık gökyüzü metal renklerden
Bulutlardan geçtim düşlerime bırakılan ölülerle,
Ne yalnızlığın hain sessizliğinde, ne güllerin kırmızı renginde,
Kendi çirkinliğimi dinamitliyorum
Burnumun ucuna düşen kambur gölgelerde.

Toprağın bereketi yok, karganın gagasında dünya,
Gak demesiyle düşeceğiz, süngülerin ucuna
Ne eylüller gördüm dostlar düşüren yürek cemresinden,
Ne zemheriler gördüm salâvatsız, tekbirsiz adamlardan.
Keşişlerin koştuğu mağaralardan kaçırdık milatsız kuşları.

Buzdan çözülmeyen adamlar gördüm engerek kafeslerinde,
Mukavvadan yapılmış başıyla evcilmiydi hicret düşmanı kabil
Suların üstünde yürüyen adamlar ikamet ederken gönül kıblemize,
Gecenin ayazı işler mi İbrahim yüreğimize,
Kirli suları örselerken ellerimiz Nil’in hatırlanmaz sessizliğinde.
Buluttan bir gölgedir Tur dağı tepemizde.

Nemrut çıksın kışlasına, üstüne işesin şeytan,
Mor bir gülüş ekleyeceğim kuşların düşlerine
Sürgünlere pasaport çıkarırken ellerimdeki kelepçe,
Firavun kırıklarını yapıştırmaya başlamadan,
Ürkek bakışlı çocukların büyük hayalet gemilerine.
Şimşek çıkaracağım göğsümden ölümsüzlük üstüne.

Ve artık ter kokularından utanmayacak gün,
Yedi yıldız vaktinde gül açacak Besmelede
Menekşelerle uzanırken yürek bir yatsı ezanına,
Sabah namazına demirleyen demir yürekli adamlar
Çıkıp gelecek gün ortası bir öğleye, öyle adamlar,
Damarlarında Medine vakitlerine iliştirilmiş kanla.