Nemrut Ateşi Şiiri - Özdemir Aydın 2

Zamanı kanatan zalim bıçağın adıdır şu an ki halim...
Hani yavru kuş hasta olur da, soluğu kesilir, çaresiz kalır ya,
Hani kara şehrin buhranları ezgi olur da, neşter kesiği saatler çelme takar ya,
Hani yağmur ile şiir sevişir de baharında şifalanırız ya,
Bu bendeki şifa değil, ceriha...
Hüda'nın hediyesi...
Saçımdan, sakalımdan yıldız toplamak...
Usandım ucu paslı okun şehidi olmaktan...
Tutuldum yolu yokuş, çetin bir kışa
Bu ne büyük lokma, bu ne telaşe
Allah'ım göstermesin böyle bir şey dağa, taşa, ağaca, kuşa...
Meğerse her şey bir yalanmış, bir hayalmiş, bir düşmüş...
Yoruldum...!!!
Yasladım sırtımı yazgımın darağacına,
Mutlu musun ulan, mutlu musun diye haykırdım...
Bak işte bir Nemrut ateşinde yalnız başına yanıyorsun,
Mutlu musun ulan, mutlu musun diye küfrettim...