Nemli Ufuklar Şiiri - Vesile Turhan

Annem, içimdeki bahar, sevgi sağanağım, coşku pınarım
Her adımda benimle yürüyen parçam.
Mükemmeli aşan, odak noktam.
Ekmeğim, suyum, sevimcim.

Tarifsiz duygularımın beslendiği, derya
Bazen emekleyen bir çocuk çığlığında duyarım seni
Kimi zaman, resim kağıdında çizdiğim güneşimsin.
Sembolsün her an her yerde.

Annem, olmazsan hayatın değeri nedir ki
Yürüdüğüm yollarda, soluduğum havada
Varlığımı kuşattın, sımsıcak sevginle
Güneşsiz bir resim düşünemedim anne

Hayat okulunda bizle sevinen bizle hüzünlenen
Karşılıksız seven, nedensiz katlanan, özleyen
Hasret nehirlerinde gözleri nemli
Ufkun bekçileri, muhabbet meleklerim,

Ulvi gayelerle donatılmış
Maneviyatımıza huzur inşa eden
Ailenin denge taşı, annem.
Hayatsın mimarsın, saadet albümünde sevgi alemimde

Yaşadığın her gün bin yıla bedel
Uğramasın sana hüzün, keder
Kutlu olsun, doğan her çocuğa
Kutlu olsun, hayat veren her anneye.