Nemli Sabahlarda Yüzün Şiiri - Adem Müjdeci

kan kuytularına işlesem
nemli sabahlarına yüzünün
palaska gibi dolansam
çiçek kadife yalnızlıgına
kuş kanadı kadar hafif
balyoz kadar oturaklı
düşüversem kucagına
çıg olup teninle yogrulsam
soguklugumu hissetmesen
bana düşman olmasa ellerin
cam yedirsen sıska gözlerime
yorgun argın öpsen son kez
aglamadan çıldırmadan
usulca yaklaşsa nefesim
mayın sıcaklıgında beklese
patlamadan dudaklarında
bütün duvarlarımı yıksan
bütün kokularımı öldürsen
kocaman bir boşluk açıp
otursan tüm benligime..