Nemli Duvarlar Şiiri - Kerim Yavuz

Kafeste yaşayan kuşlar misali.
Esiriniz oldum nemli duvarlar.
Gençlik çağlarımı yaşayamadan.
Sararıp ta soldum nemli duvarlar.

İçime döktünüz kor ateşleri.
Nasıl iflah olur bu yangın yeri.
Ağlattınız beni yıllardan beri.
Yaktınız çıramı nemli duvarlar.

Yıllardır kavruldum çileler ile.
Hasret kaldı gönlüm dikene güle.
Daha bitmedi mi çektiğim çile?
Uğurlayın beni nemli duvarlar.

Yeter mutluluğa çıksın yollarım.
Artık özgürlüğü sarsın kollarım.
Bitsin burudaki hatıralarım.
Yol verin gideyim nemli duvarlar.

İçimde ki hasret kanayan yara.
Derdimin dermanı ne pul ne para.
Özlemler çıldırttı beni bu ara.
Anlayın halimden nemli duvarlar.