Yorgun ve devrik günlerin boy aynasında
Düşe bakıyor bir kadın ve adam
Dağınık saçlarında gün kesiği ışıltılar
Durdurulamayan anların sahnesinde ağlayan bir çocuk
Gözlerinde hüzzam haykırılar
Hızla ilerliyor saat
Yorulmuş kösteğinde rakkase yalanlar
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık