Neminde Bir Bulutsun Şiiri - Halil Türkoğlu

Elini alnına koyduğunda
Nefes verirsin baktığın cama,
Buğulanarak geri verir sonra
Bükülür boynun,
Çatırdar anılar,
Kırılır her hayalin,
Dokunduğunda buğuna!

Öyle sarsılmışsın ki
Her an bir iç kesik!
Feryat damlar,
Keder sıçrar,
Bakılmamış önceden,
Bakmamışsın hatırana.

Üzerine giyecek gözün olsun
Neden her yol gibi sende uzamıyorsun?
Uykusu neden olmaz başın
Köşelerde, asfaltlarda
Adımlarımı döküyorsun
Aklın süzülüyor mu her umuttan?
Gelmezse nemlerle,
Dipleşir mi bekleyişler?
Parçalar yığılır mı,
Yığılır mısın kalma zamandan?

Giderek sorar, ne cevapsa ver
Güneş gibi kolla.
Her durgun anında taze bir hava ol kilidine,
Bir yüzde birikir, akar başka bir yüze, çerçevede
Onun bir gülümsemesi açmadığın camın olsun.
Dokun, elin gider biliyorsun, sarsma Allah korusun.
Gitti de gelmedi deme her taraftan saran
Nemini kirletme.

Acın düşmemiş göksüz bir damla kadar taze
Neminde bir bulutsun.