ayrılık kumaşı
dokunmuş ıstarında
dudağımda uçuğum
armağan kalınca
göçerdin beton gibi adamı
iğneden ipliğe döndüğünden beri
gözyaşımda tutkuların
çürüdü akarak zamana
bir yanı hep açık umudumun
yokluğunda yokmuşum gibiysem de
ayaz kesiyor kuşun kanadı
saçaklardan içe girmenin telaşı
süreminde bahar yok mudur
hep kışa açık geçit vermez dağlar
ulu dağlar olmuş yücelir
ışıltısı yetecek geceden
nem kokar gözlerinde
höllük mü eledin gecede
ağlama bir tanem
başı gurbete salınca
düğümlenen sözün
hüznünde saklı kalır
sessizliğin egemenliği
bakar mı hiç amana
241111denizli
Ozan EfeKayıt Tarihi : 10.1.2012 23:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!