Ortalarda gezen, görüntüde bir ten,
Her bir yanım yara bere,
Herkes çekip gitti;
Kimi kara toprağa, kimi çok uzaklara.
Ama her giden bir parçamı koparıp gitti.
Sormadı kimseler ne istediğimi,
Sormadı kimse benim hayattan beklentimi,
Benim bana düşmanlığımdan başka nem kaldı?
Daracağını kurmadan astılar umutlarımı günlere,
Sesim çıkmadan,son sözüm duyulmadan infaz edildim,
Savunmasız kaldım, bir çare kaldım tek başıma.
Kimse görmedi akan sessiz yaşımı, sessiz çığlığımı,
Her giden kendine pay alıp gitti giderken,
Yalnızlığımdan başka nem kaldı?
Çırpınan yüreğim sustu artık, umudunu kesti gelecekten,
Günlerim günlerime halka gibi,
Birbirinin aynısını yaşattı,
Dünüm bugünüme, bugünüm yarınıma düşman kaldı,
Giden benim tüm umutlarımı çaldı,
Benim şimdiki sessizliğimden başka
Nem kaldı?
Kayıt Tarihi : 14.1.2010 19:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hikmet Tekin Arslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/01/14/nem-kaldi-12.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!