Nem Şiiri - Ne De Kirlikod

hastalıklı yaban gülleri, bahçemdeki
ölüm kokuyorlar yine sarı, pembe.
az ilerde kuyruğunu sallayarak bir tilki
nasıl da bakıyor onlara sinsice
yaklaşamıyor.
zehirli de olsalar, benim günlerim onlar;
benim günlerim yetiştirmek için harcanan.
cüret edipte dokunan aptallar
nasıl da koşuyor artlarına bakmadan
artık elleri tutmuyor.
gece gündüz bekçisiyim onların
dikkatli bakmazsanız göremezsiniz;
en güzelinin en sivri dikenindeyim.
ve sen! prenses kılığında bahçemde süzülen cadı
üzerine eldivenler geçirdiğin kirli ellerinle
bana dokunma sakın!
kendi zehrimle yalnız ben ölmeliyim;
ağzımda kalmalı aşkın acı, son tadı.
ancak benden sonra solmalı güllerim
keder içinde
ve sen! prenses kılığında bahçeme süzülen cadı
benden sonra bile onlara dokunmayasın!
yokluğum yetmez hükmümün bitmesine
ellerinden başlar yangınım
sen de yanarsın.