Nem Şiiri - Latife Yalnız

Evimin nemi üzerime sinmişti.
Nasıl bir sevmeyişti.
Oysa burası benim evim idi
Ama hiç sevmedigim bir yerde idi
Zaten kabire girince daracık yerde
Islak zeminde
Nem kokan toprakta
Böcekler ve çıyanlar içinde
Sıkışıp kalacaktık işte
Bunu ben biliyordum
Eşim olacak kafir
Yaşadığı evi ev sanıyordu
Çünkü neden
Başının üstünde dam vardı
Çatısı akmıyordu
Ama benim evim nem kokuyordu
Sadece ben alıyordum
Bu iğrenç kokuyu
Ömrümce bekledim
Beni kurtarırmı acaba diye
Ama gordumki çırpınışlarım nafile
Zaten ben ölecektim
Vücudum toprağa konacak
Bedenimi yılanlar parçalayacak
Ama Yaşarken öldürdü beni
Bilesinki hakkım Haramdır sana
Dünyamı dar ettin bana
Habersiz geldiğim dünyadan
Birazda olsa mutluca
Ayrılsam bir anda