Nem Şiiri - Güray Erarslan

Yüksek bir dağ yamacında ayaklarımı bir taşın üstünden sarkıtıp olan biteni düşünüyorum

Küçük çocukluğumu şortumun cebinde saklayıp
Kırlangıçlar saklıyorum
Dayımın evininin girişinde

O zamanki güneşe
O zamanki yağmura
Uzanıyorum
Yalın ayaklarımla

Beynim gergin
Ruhum savaşacak gibi
Tüm şehir katil
Herkes şüpheli
Dört yanım suç

Çocukluğumu söküp alıyorum
Çam ağaçlarının
En yüksek yerinden

Saklambaçların
Sekseklerin
Gazoz kapaklarının
Servetinden
Alıyorum

Bize ısınan
Bembeyaz bir düşün
Maviye koşa, koşa
Çocuğu oluyorum

ıslanıyor
Şehir
Yollar
Kaldırımlar
Sinema önleri
Aşk’lar

Alt alta şiir oluyor
Öpemediklerim
Cezalar
Yağıyor
Küçük bileklerime
Kelepçeler
Susuyor
İşkenceler donuyor

Beni ölü halde Aşk buluyor
Yaz tarlalarındaki güller
Çok açıkmış bir hülya
Zehirlenmiş
Gencecik
Kapkara göz
Bembeyaz göziçlerim
Sağanaktan
Ölmüş gencecik bakışlarımı
Buluyorlar

Bir hayatım vardı
Oltanın ucunda
Az önce okyanusu aşmış gelmiş
Sonra
Bir hayatı verdim

Anlamazsın
Anlamsız
Saçları
Olan
Yarı
İnsan
Yarı
Melek
Yarı
Kefen
Bir şarkıya
Sözlerimi hediye ettim
O da notalarını ekleyip
Müzik yaptık
Şarkı yaptık
Balta
Çakı
Bıçak
Satır
Neşter yaptık
İkiye böldü
Acımızı.

Kırlangıçlar
Erik ağaçları
Ah o şarkılar
Ve o
Dayanılmaz
İpteki
Çamaşır kokuların

Sarhoşluğum
Yaz gelene kadar
Tüm
Kışı
Bağrına basmış
Efendi
Sarhoşluğum
Kitap kokum
Çıtırtım
Rutubet kokan
Sevdam
Acıkmış
Acıkmış
Açlıktan
Uyumuşum
Ya sen

İnce bir dal

Yüzüme üfürülmüş dua
Aklımın zehrine
Emilmiş yarı saydam
Yarı umut tedavim

Güneş görmeyen penceremin
Sardunyası

Kömür madenim

Afaki fakir
Yitik bir şehirdin
Ezilmiş dudaklarımda

Hiç
Gülmedim
Hiç
Sigaramdan
Gitmedim