bazen nefretinden iyi şeyler çıkarırdım kendime
öfkeni saran kudurmuşluk hissi
bir bana aitti
çünkü insan sevdiğine küser
yabancıya değil
ve insan
umduğunu bulmak ister
yuvalandığı kalpte
seni ağlarken görmek
ne büyük mutluluktu
bir bilsen..
İsa KayaKayıt Tarihi : 7.6.2018 01:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!