Nelere Tırmandık Şiiri - Yunus Akkale

Bize miras kaldı dededen böyle
Düz yol bulunmaz yokuş gelir gider
Kuru ekmek yutulmaz susuz söyle
Ağzında bir lokma aş gelir gider

Paylaş yılan, çıyanla bir deliği
Somur hepsini kemikte iliği
Kırk parça bölünür kalmaz birliği
Durmadan karşıdan taş gelir gider

Arkana bakınca anladın hali
Elem çekiyor perişan ahali
Ümitler biterde gelir zevali
Durmadan gözünden yaş gelir gider

Kalmaz dizde mecal deli divane
Hepsine bahane türlü terane
Mezarlıkta bir taş ıssız virane
Boş geçer ömür beleş gelir gider

Berzahta bir zerre sonsuzda nokta
Herkes bekler hep aynı durakta
Güneş doğmuyor ışık yoksa ufukta
Cahiller dünyaya boş gelir gider

Tercihi hep böyle Zehir i, bala
İnsan çiğ süt emer içinde ala
İhanet eder gör tuttuğu dala
Geceler karanlık düş gelir gider

Şöyle bir kule, belli ki fildişi
Nice el değiştirdi, sonuçta kişi
Yarım kalırda, başladığı işi
Her zaman yeniden, baş gelir gider

Kör kurşuna gelir kuru iftira
Düşünce sığmıyor tek bir satıra
Bin öğüt versen de gelmez hatıra
Öfkeden patlar ateş gelir gider

Yel eser, güneş vurur, kaybolur kar
Dışından üşür iç kendini yakar
Yaban elde hasta sılaya bakar
Yolları gözlüyor kuş gelir gider

Yönünü çevir kış günü poyraza
Ömür çıkar mı gelecek bir yaza
Ördekler hebadır aptal bir kaza
Yoktan heyecan telaş gelir gider

Yunus bu gün geldi aklın başına
Durduğun yerde kan damlar aşına
Kir bilmezken, çamur bulaştı kaşına
Yaz gelmez kapıya kış gelir gider

10 Mart 2008 Kahramanmaraş