Neler Zannettim Şiiri - Mesut Yücel

Kara bulutlar kalkti artik üstümden
Kendimi anadan dogma hüyren zannettim.
Bir kac damla yas düstü gözümden
Sevindim,,,,yagmur yagacak zannettim.

Oysa ne yagmurdan,ne esen yelden
Bir haber gelmedi be gülüm senden
Gül sanipta sarildigim dikenden
Mededimi bulacagim zannettim.

Nisan yagmurlari ugramaz oldu
Kurudu yüregim,yelle savruldu
Beni bende kurum kurum kuruttu
Yesermeden solacagim zannettim.

Sonunda düsdüm yollari beyhude
Gide gide benzedim bir mechule
Elinde yanan bekcinin fenerine
Baktimda gözlerini zannettim.

Gittigim kocaman uzun bir yolmu
Yada katettigim bir arpa boyumu
Bazen yollar üzerinde olan kivrimi
Görünce be gülüm,belin zannettim.

Herseyi zannettim,istedim olsun
Günesim bir kere de gözünde dogsun
Ne cikar güllerim kararsin solsun
Ben seni,solmayan sümbül zannettim.

Degilmisin madem,sen degilmisin
Zannettigim seylere bükülüp egilmisim
Olur ya belki yolda görür sever demisim
Düslerimi,düslerinde gercek zannettim.

Uyan dedim kendime,ey fakir uyan
Belliki bu yolda yoktur seni duyan
Sürme melhemini,sürme kanayan
Yaralarina kabuk baglasin gitsin.....