Neler oluyor Şiiri - Üzeyir Aydın

Üzerimde bulutlar hiç gitmiyor
Zaten üzerime yapışmış dertler bitmiyor
Eğer elimde olsaydı huzur, sığınağım olurdu sabır
Yetinirdim kıt kanaat imkanımla, öylece kala kalır
İltica ederdim her şeyimle yaratan Allah’ıma
Rüya tabiki bütün bunlar olur mu mücadelsiz hayat ama
Sürünüp gelmişiz geriye bakınca
En kötüsüyse her tarfıma takılmış sanki kanca
Hiç üzülmese hiç acı çekmese keşke insan
Eskiye dönülse durdurabilse akmasa gözlerden yaş yerine kan
Rüya gibi oyalanırken bu fani dünyada
Mutluluk,matem içiçe yaşamışız hayatıda
Umutla sarılmışız keşke yürek acımasa diye
Sonumuzu bilmeden hayatı içmişiz yaşam diye
Takvimden yaparaklar tek tek düşsede
Aldanıp hayatın her akışında gitsekde
Fani dünya da zaman oyalarken
Alışıp sevdanın yakışına sabah akşam derken
Ömrümüzün baharı hiç solmasın
Zaman yüregimizdeki pası alsın
Bilinmeyene yol almak ve yok olmak
Eş dost sohbetine katılıp tekrar var olmak
Yangından ne kalırsa onunla yetinmek
Bir varmış bir yokmuşu hisedebilmek
Elindeki varı olmayanlarla paylaşmak
Diyorum ki güzellikleri doyasıya yaşamak
İki şükür gerekir, hiç alamamak
Alıncada verememek gibi yaşamamak
Bir varmış bir yokmuş ne önemi var
Elbet kalblerde sönmeyen ışığı bulmak var
Lakin yüreğimizde, içimizde olduğunu
Kanımızda, ruhumuzda hiç sönmeden durduğunu
Işığı yakalamanın bir umut olduğunu
Sabah kalkınca nereye gideceğini bilememek
Mutluluk kalpteki ışığı bilebilmek
Ufuklarda, kaf dağının ardında
Saklanmış vadilerde, tepelerde dağlarda
Tarlalarda, çayırlarda,yollarda aramak sa
Akşam olunca günün yorgunluğunu atamamak sa
Filizlenip boy veren yapracığa su veremenin hazzını
Ama bir kez olsun söndüremiyoruz yüreğimizdeki yanğını
Mutluluk, sevda ateşini yakmaktır…
Umudumuz, kalplerdeki sönmeyen ışığı bulmaktır.
Rahata ermek taptaze heyecanlar duymaktır
Ama hayat bu ne acısız oluyor, ne sevgisiz
Tek isteğimiz Cenabı Allah’tan bırakmasın bizi kimsesiz