Neler öğrenmedimki Şiiri - Mahir Güler

Bir hevesle çıktım yola koyuldum
Gurbet bana neler öğretmedi ki
Neşenin içinde dertle boğuldum
Gurbet bana neler öğretmedi ki
Gurbet elden neler öğrenmedim ki

Tüy yastığın taş olması varımış
Bir bakarsın göz pınarın kurumuş
Anaya babaya hasret zorumuş
Gurbet bana neler öğretmedi ki
Gurbet elden neler öğrenmedim ki

Uykusuz gecenin sabah olması
Göz önünden gitmez evlat gülmesi
Çok zormuş sevdiğim ayrı kalması
Gurbet bana neler öğretmedi ki
Gurbet elden neler öğrenmedim ki

Kuş olmak istersin bir an uçmaya
Sanki zaman durur günler geçmeye
Candan dostun olmaz sırrın açmaya
Gurbet bana neler öğretmedi ki
Gurbet elden neler öğrenmedim ki

Rüzgâr bir şey yapmaz derken çınara
Yaprak döktü kırdı dal bahtı kara
Efkârı dağıtır bir tek sığara
Gurbet bana neler öğretmedi ki
Gurbet elden neler öğrenmedim ki

Kulfani adını anmamakta var
Sıladan ayrılıp dönmemekte var
Dönünce dostlardan görmemekte var
Gurbet bana neler öğretmedi ki
Gurbet elden neler öğrenmedim ki