Âdem geldi kondu fani cihana
Sonsuzun emrine yemin ettiler.
Kabil kıyınca, Habil’deki cana
Azabı insana temin ettiler.
Bağlayıp nefsi kara toprağa
Battıkça battı derin bir batağa
Zaman zaman kalktı ama atağa
Yeri göğü talan viran ettiler.
Uyduk der, derin uykuya yattılar
Aşağıdan yukarı taş attılar
İmanı özden, kalben boşalttılar
Bin derdi vicdana derman ettiler.
İki karpuz bir koltukta durur mu?
Hasat olmadan harman olur mu?
Sulak tarlada çiçek kurur mu?
Baharı batırıp hazan ettiler.
Kavim kavimden üstünlük telaşı
Oluver olgunu İslam’dan aşı
Ateşin dünya’dan mahşere taşı
Şeytanı nefise çoban ettiler.
Elbet sarılan çok Allah ipine
Bakmakla bilinmez gör ki; tipine
Güzeli doldurur iman küpüne
Sorgu, sual güzel, iman ettiler.
Kayıt Tarihi : 17.3.2014 13:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!