Nekahet Dönemi Şiiri - Ersan Erçelik

Her gün bir sözcük yitiyor insandan yana, birkaç harf
dünya gömülüyor her nefesle birlikte göğsüne
sokaklarda buluyorsun yalpalayan sesini
işçilerin gününü eskiten bir dilim ekmekle
çıplaklığın tarihi seni yitirmekle başlıyor ansızın
âşıklar birbirini gömüyor sessizce
taze bir mezar gibi açık kalmış ağızları
yeşil gözlü bir hançer ihanetle öğreniyor eğriliğini
sonra deli bir kamaşma, aranızda engereğin teması
herkes kendi âhir yolunun seferîyken dünyada!

İnsan kendiyle yalan arasında ka
..........
..........