Güldürenler göçüyor, ‘hüzün’ü bırakarak,
Yapraklar dökülüyor, güzünü bırakarak.
Nejat Uygur da gitti, son baharı kapattı,
Bize gülen yüzünü, sözünü bırakarak.
‘Üç fidanı kestiler, gülmek gitti’ diyendi,
‘Paris’i neyleyeyim. Artvin yetti’ diyendi.
Vuruldu bir uçurum derinliğinde
Yaylada bir seherin serinliğinde
Avcıdan yarasını gizlercesine
Çığlıgını gömerek devrildiginde
Vuruldu ciger parem kanlar içinde
Devamını Oku
Yaylada bir seherin serinliğinde
Avcıdan yarasını gizlercesine
Çığlıgını gömerek devrildiginde
Vuruldu ciger parem kanlar içinde




Sayın Mustafa Bay, katkınız ve değerlendirmeniz için teşekkür eder, esenlik dilerim.
Çoktan "8 koca yıl" oluverdi.....
Yeri dolmayacak
Bir daha gelmeyecek olanlardandı, Rahmetli Nejat Uygur..
Ustasıydı...
Tiyatronun, sinemanın..
Allah rahmetiyle muamele etsin..
Saygıyla anıyor, size de teşekkür ediyorum vefalı şiiriniz için Nevzat Bey..
Sağ olun...
Sayın Mustafa Bay, katkınız ve değerlendirmeniz için teşekkür eder, esenlik dilerim.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta