uzak diyarlardan yakın gönüllere,
diye başlardı
eski hasret mektupları,,
yakın gönüllere,
uzak diyarlardan..
yıl 1989
soğuk bir kış günüydü....
ve bir akşam üstüydü..
Hatırımda kalan,
çakır olmuş kafa ile
bu sevgi, devlet demirbaşıdır
diye yazdıran,
ve tükenmez denilen aşkı,
devlet güvencesine alan,nikah memurunun,
o pembe ve kokulu tükenmez kalemlerini,
birgün gelecek,
Tek başına kalıpta,
Gönlündeki yer,
Daralmaya başladığında...
dayanılmaz bir kordur,
yalnızlığın.....
biliyoruz;
görünenleri yok ederek,
hiç olmayanı göstermenin
değişik bir haz olduğunu...
ama anlıyoruz;
Yaşadıklarını konuşup paylaşacağı,
etik konuşma zorunluluğu
olmayan,
birilerine ihtiyaç duyar insan....
Bu ne bir eştir,
bırak;
biraz da sana borçlu kalsın
bu hayat...
ödeme yapar belki geçmişini,,
biraz yüzü kızararak,,
Kimler birbiri için ideal? ?
Bir karşılaştırma yapariken en azından
Ortak paydaya koyulması gereken hususlar,
paylaşım-mekan-zaman
Çoğu kişiyi ideal olarak değerlendirirken
Onların ulaşılmazlığıdır,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!