Nejat Altıok Şiirleri - Şair Nejat Altıok

düşünce sırtından yere
anladım düş olduğunu
bindiğim küheylanın
acıyla uyandım
her yanım yara bere

neydi adın
kelebekliydi harfleri
uçuşurdu dilimde
yüreğimle tuttuğum
bir zamanlar en güzel günlerimdin sen
adını şimdi unuttuğum

pişmanlık vesikası mı bu
yoksa ölüyor muyuz
son kez soruyorum
gidiyorum geliyor musun...

sakladığım sırf sensin
ama yokluğum
kabusun biliyorum
gitsem
dayanabilir misin
sevdasızlığıma...

Yakın Uzak Kalır Bazen

anlaşılma kaygısı başlattı
ışığın soluksuz yolculuğunu
her yanı dolanıp
mümkün müydü uyandırmamak aldırmazlığı

hava sıcak
güneş tepede
ben sokaktayım
güneş susatıyor
güneş susattıkça
ben su satıyorum

bir saat sarkacı gidip gelmelerin
bir ısınıp bir soğumak
taşların da katili
kumlaşmanın da
parça parça olmalar her dönüşünde
parça parça olmalar

SEVME ZAMANI***
yağmurun sesi yetmiyor insana bazen
seyretmek yetmiyor
camın arkasından
insan
ıssızlıkta

tadilat nedeniyle kapalıyız...

korkmayın
kimse şüphelenmeyecek sizden
beni ne kadar üzdüğünüzü
ne kadar anlamadığınızı
kimseye söylemeyeceğim
kimseye anlatmayacağım