Gökyüzünün yeryüzündeki aynasıydı o berrak mavilik
El kirlerini de akıtırdı baktıkça gözlerimizden
Aktıkça hatıraları da alıp gitti belleğimizden
Göğsümüze sinen ve dinmek bilmeyen özlemiyle
Sınırları aşıp, kendi yolunda salınmış sessizce
Öksüz yatakları ıslak yastıklara bırakarak
O ırmaklar ki körpe düşleri de alıp gitti meçhul sularda yıkayarak
I
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Devamını Oku
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta