Gökyüzünün yeryüzündeki aynasıydı o berrak mavilik
El kirlerini de akıtırdı baktıkça gözlerimizden
Aktıkça hatıraları da alıp gitti belleğimizden
Göğsümüze sinen ve dinmek bilmeyen özlemiyle
Sınırları aşıp, kendi yolunda salınmış sessizce
Öksüz yatakları ıslak yastıklara bırakarak
O ırmaklar ki körpe düşleri de alıp gitti meçhul sularda yıkayarak
Kurak yarınlar ömrümüze eklendikçe
Eksildikçe anıların coşkusu
İnsan ağrılarında susayarak
Mavinin laciverte dönüştüğü yerde kaldık yapayalnız
Ve dinmek bilmeyen özlemi
Uzaklardan yansıyan fotoğraflarda avuttuk
Gurbetin yurtsuz acılarında gözyaşı akıtarak,
Kurak duygular ortasında kaldık yalınayak...
Kayıt Tarihi : 1.6.2022 21:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!