Akrebin,yelkovanı öptüğü,
on ikisinde gecenin,
yüreğime akan nehirsin.
Ben,seninle sabahlarken bu nehrin sularında,
kim bilir sen,
hangi rüyalarda,
daha kaç limandan alıp davetsiz yolcularını,
bir başka limana ulaştırmadan indirecek
ve el sallayarak yol alacaksın fırtınalı sularımızda.
Ben yine sensiz,
yorgun yüreğimin ağırlığı bedenimde,
gözümü isteksizce açarken yeni güne,
biliyorum ki sen,
hehirlerince akacaksın hep,
başka gönüllere,
başka düşlere.
Kayıt Tarihi : 31.1.2013 09:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!