Nehir Ve Deniz Şiiri - Fatih Çınar 2

Sen düştüğünden beri toprağıma
yangın yeri, çöle dönmüş yüreğim...
Sen değdiğinden beri yanaklarıma
göğe (y) ağmakta sanki gözlerim…

'ben' anlamını kaybetmiş bir nehir; 'sen'se deniz.
Anlamını sende bulur kelimelerimiz.

Sensin tüm damarlarıma içirdiğim;
her zerremde gezindirdiğim.
Sen 'ben'siz, ben 'sen'siz bir 'hiç'iz.
Gündüz-gece gibi birbirimize kelepçeliyiz.

Sana doğmayan hiçbir güneş ışık vurmaz bilirsin.
Seher vakti yüreğime düşen cemremsin.
Bir enkaz sonrası şehrime ilk gelenimsin.
Karanlıkta yüreğime uzanan el'sin.

Sen benim hem nehrim hem denizimsin.
Sensiz susuzluğum neylesin.
Kavuşmak için daha niye beklersin?
bırak, ya sana akayım tüm varlığımla;
ya da aç gönlünü yok olayım varlığınla... Fatih ÇINAR