Nehir misali kendim den taştım sana…
Gökyüzü oldum masmavi, umudun rengini sürdüm hayata.
Boşluğun merdivenine bastım, özgürce yürüdüm.
İçimdeki sıkıntıları, bakışlarımdan fırlatıp attım.
Kendimi dinledim, kanat çırparken uzaklara doğru…
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta