Nehir misali kendim den taştım sana

Nehir misali kendim den taştım sana…

Gökyüzü oldum masmavi, umudun rengini sürdüm hayata.
Boşluğun merdivenine bastım, özgürce yürüdüm.
İçimdeki sıkıntıları, bakışlarımdan fırlatıp attım.
Kendimi dinledim, kanat çırparken uzaklara doğru…

Ruhumdaki fırtınaları dindiren, sükûnet oldun bana,
Öyle sıcak dokunuşların oldu ki; sanki serpildim aşkta,
Kaskatı bedenim pamuk gibi oldu, uçtum kuş misali,
Hayatın sokaklarına bastı, kendimden emin sevgim…

Huzur sokaklarında dolaştım, tenimde gerginlik paydos etti,
Yüreğimin çarpan duygu yanı, beni aldı hislerime taşıdı.
Gözlerim bir yıldızın yansıması gibi, ruhumu ışınladı sana,
Ve ben öyle kayboldum ki; sende buldum kendimi…

Aşkın her kilometresinde, yanımda hep sen oldun,
Yüreğime işledim seni, her motifinde sen vardın,
Her ilmekte sana duygularımı nakşettim, aktım…
Nehir misali kendimden taştım sana, sel oldum bir ömür…

Oktay ÇEKAL
16.03.2014-23.39