Nehir İM... Şiiri - Talia Pemra

Bir evlattan arkadaş olmayacağını öğrendim bugün… acı yüreğime bir saltanat gibi oturdu. Küçük kızımı kaybetmenin korkusu … nehirimin sarı uzun saçlarını bir nehir gibi kıvırarak sağa sola sallayıp koşuşturması geçti gözlerimin önünden …biliyordum..bu acıyı yaşayacağımı apansız.. onun gelişi gibi gidişi de sancılı olacaktı. O hep iç ağrım..dinmeyen yürek sızım burkuluşum … yitik bir organım yitemeyen canım olacaktı.. Doğduğu gün güzelliğine vurulmuştum zaten,beni büyüleyen gözlerine baktıkça hep daha derine indim … o bembeyaz teninde iki manalı bakış… herkese benzettim onu,evet evet her sevdiğime babam oldu biraz,annem…yokyok teyzem, beni aldatıpta bırakan sevdiceğim, ben o benzedikçe sevdiklerime sevgimde büyüdü ona…