Nehir gözlüm. Şiiri - Afer Engel

Ben seni,bir bahar sabahı gördüm,
sana aşık oldum,tutuldum,sevdim,
üzerinde gırimsi,gümüş renkli bir elbise vardı.

Nehir gözlüm.
Ben seni,bir bahar günü,leylaklar arasında,
ellerinden tuttum,
sana en yakın anımdı o an.
ellrim ellerini değdiği anda,
heyecandan titreyerek,
bütün vücudumun bir acaip titrediğini,
tatlı bir ateş tenimi sardığı o andı

Nehir gözlüm.
Ben seni,bir bahar akşamında,
dudaklarımı,kor dudağını değirip,
tatlı bir buse aldım,
dudaklarım yandımı diye,
ellerimle dudaklarımı kontrol ettiğim.
hayatımda en mutlu olduğum o andı.

Nehir gözlüm.
Seninle gene aynı yerde,bir bahar günü,
veda ederek ayrıldık,helallaştık.
sen sana tayin edilene giderek gelin oldun.
ben aynı yerde,
ruhumu,sana olan duygularımı,
hatıralarımı,
talihsiz sevdamı oraya gömerek ayrıldım.
o an benim en mutsuz,
umutlarımın söndüğü,
hayellerimin yıkıldığı,bittiğim işte o andı.

Nehir gözlüm.
Aradan yıllar geçti,
ne sen mutlu olabildin,
nede ben.
ben kızımın adını,adını koydum,
sende oğlunun adını,
benim adımı koydun.
koca bir ömür,isimlerimizle,
çocuklarımızla avunduk,
işte biz,bu fanide,
bir ömür boyu böyle yaşadık,
eğer bu yaşamaksa,Nehir gözlüm...!