Nehir gözlüm Şiiri - Seyit Burhaneddin K ...

Seni tanıdığım günden beri
Dinmedi ne hüznün nede gözlerin
Sevincinde de, hüzününde de hep aktı gözlerin
Ben seni bu halinle sevdim nehir gözlüm…

Derdinle dertleneyim
Sevincinle sevineyim istedim
Sense hep bir şeyler gizledin
Sana kır dedim şu gönlünün zincirini
Sense hep gözlerininkini kırdın
Neydi derdin a be nehir gözlüm...

Nereden bilebilirdim ki
Kalbinin zaten kırık
Sevgine mezar olduğunu
Hiçbir şey anlatmadın
Hep dudaklarında sahte bir tebessüm
Gözlerin her an akmaya hazır çeşme
Karşımda öylece durdun
Halimi, hatırımı sorup beni dinledin
İmalı aşk sözlerimi hep anlamazdan geldin
Daha önceleri nerelerdeydin a be nehir gözlüm...

Hep bir yerleri gezmek istiyordun
Anlıyorum, sevdiğini özlüyordun
Üzülme, belki bir gün döner dediğimde
İmkansız kelimesi dudaklarında yarım kalıp
Hıçkırıklara boğuluyordun
Sevmeyi ben senden öğrendim nehir gözlüm…

Anlamadığım neden imkansızdı
Hani filimlerde, masallarda aşk her engeli aşmaz mıydı
O halde neydi bu çaresizliğin, ümitsizliğin
Sanki kader çiçeğine su yetiştirmek bir senin mi görevin
Söylesene nedir gizlediğin a be nehir gözlüm...

Önce gözlerime baktın
Sonra ufuklara daldın
Çocukluğundan başladın anlatmaya
İlkokul, ortaokul derken lise
Sevginiz sığmamış dizelere
Ağaçlara isimlerinizi kazımışsınız
Sonra bir çınar ağacı dikmişsiniz
Sevdanızın anıtı olsun diye
Derken üniversite yılları gelmiş
Vatan kurtarma hayalleri uğruna yapılan eylemler
Ve bir gün bir kör kurşun bütün hayallerin sonunu getirmiş
Bir çınarı daha büyümeden yerle bir etti deyip hıçkırıklara boğulurken
Bir teselli bile veremedim sana.
Sevdana saygı duymaktan başka bir şey gelmez ki elimden.
Ne kızmışsın be...
Beni de kendine benzettin a be nehir gözlüm…

©
14 Temmuz 2004