Nehir Deniz Şiirleri - Şair Nehir Deniz

Yaratıcılık insanın en temel özelliklerinden biridir.
İnsanın kendi doğasından beslenen bu yaratma isteği bunun sonucu olarak teknolojideki gelişmelerin ana sebebidir.
Hemen her fırsatta kullandığımız teknoloji sözcüğü, sanat ya da beceri anlamına gelen yunanca Techne ve bilim ya da çalışma anlamına gelen Logia sözcüğünün birleşmesinden türetilmiştir…

Yaratıcılık, olmayan bir şeyi hayal edebilme, bir şeyi herkesten farklı yollarla yapabilme ve yeni fikirler geliştirebilme yeteneğidir. Başka bir deyişle yaratıcılık herkesin gördüğü şeyi aynı görüp onunla ilgili farklı şeyler düşünebilmektir. Yaratıcılık günlük olaylara ve nesnelere herkesten farklı bakabilmek ve farklı yaklaşım tarzı geliştirebilmektir. Yaratıcılık, olağan, günlük şeylerin özel olmasını, özel şeylerin de daha çok günlük hayata girip doğal şeyler olmasını sağlar…

Sıradan bir insan insanları sevmek ve insanlar tarafından sevilmek için parçalar kendini. Tek derdi onaylanmak, takdir görmek, ödüllendirilmek ve sevilmektir.
Özel insan ise sever sadece. Beklentisiz. Hesapsız.
Sıradan insan hangi yolu seçeceğini bilemediği için sürekli bocalar.
Bir yoldan giderken diğer yolları düşünür sürekli.
Acaba onlar daha mı rahattır? Daha mı iyidir? Gittiği yol nereye varacaktır? Sonu nereye çıkacaktır?
Özel insan ise sevdiği bir yolu seçer. Bunun dışındaki her yolun birbirinden farksız olduğunu bilir. Sevdiği yoldan giderken endişe ve korku duymaz. Yılgınlığa ve bıkkınlığa kapılmaz. Sadece gittiği yolun tadını çıkarır. Sonu nereye varır önemsemez. Önemli olan yolculuktur.

Ona gitme, buna gitme, kimseye gitme. Olduğun yerde dur. Durduğun yerde bir nefes al. Kendine bir nefeslik izin ver. Kendine hiçbir şey yapmamaya, hiçbir şey olmamaya, hiçbir şey aramamaya, hiçbir şey istememeye izni ver. Kendine kişiliksiz olma izni ver.

Tatsızlığın ortasında dur ve kendine tatsızlığı tatma izni ver. Belirsizliğin ortasında dur ve hiçbir şeyin belli olmayışına izin ver. Olduğun yerde dur.

Dur bir nefes al!

Bir resim çizmek istedim, denizin mavisiydi…
Hırçın dalgaları çizdim, Kırmızıydı çizgilerim,
Ufuktaydı batan güneş, geceyi aydınlatıyordu,
Yüreğim gibiydi rengi. Bir yanı alev, bir yanı buz gibi…

Sonra kızıla boyadım çizgileri, kırmızıydı güneş…

Bir gün anlarsın; gecenin sessizliğini yüreğinden kopup gelen çığlıklar böler. Kimseye duyuramazsın yüreğinin sesini… Kafanı kaldırıp boş duvarlara bakar durursun öylece ve sessizce neye baktığını bilmeden… Eline bir beyaz kâğıt ve bir kalem alırsın, her gün satırlara aktarırısın duygularını ama yine de hafiflemez yüreğinin acısını. İşte o zaman anlarsın, bu hayattan yavaş yavaş eridiğini ve azar azar silindiğini… Bir zaman geçmiş günlerin hayaline dalarsın. Sonra dizilir yaşadıkların birbiri ardına gerçekler acı… Sevmek ne imiş bir gün anlarsın sende. Bir gün anlarsın hayal kurmayı; beklemeyi, ümit etmeyi ve de yok etmemeyi… Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atarsın bütün vücudunu saran o korkunç geceleri. Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın sonunda. Belki unutamazsın ama yayaş yavaş hafifletirsin geçmişin bıraktığı izlerini… Gecenin sessizliğini dinle içinde kendini bulacaksın… Sadece zihninizden geçenleri seyret, hayatı seyret, yaşadıklarını olanı biteni seyret, duygularının, düşüncelerinin farkına var! Gecenin sessizliğinizi bozma, sadece ve sadece seyret! Ve gecenin sessizliğini dinle ki, içinde kendini bulasın! Geceler sessiz masumdur, rüzgar üşütse de geceyi, ya saklansa da gecenin karanlığına yıldızlar parlayacak gökyüzünde yaşadığın müddetçe… 20.08.2010 Nehir Deniz

Seni sevmek, bana hayatın ne kadar anlamlı olduğunu yeniden hatırlattı...

Nefes alıp verişimin bana verilmiş kocaman bir armağan olduğunu gösterdi...

Sabahları yeni güne kocaman bir gülümsemeyle başlamanın tadına vardım yine yeniden…

Sevgimi hayatımın başköşesinde tutuyorum…
Sevgiyi hayatımın başköşesine koyduğumda zorlukları, gözyaşlarını daha kolay aşıyor bir tarafa bırakıyorum…
Yanıma kalan mutlulukları biriktirdikçe onlar da büyüyorlar benimle…
Bazen bir buket çiçek, bazen kocaman bir öpücükten geçiyor mutluluğun yolu...
Ben sevgimi hayatımın başköşesinde tutuyorum…
Gülüşünü gülüşüme karıştırmak ve gözlerimiz birbirimize bakarken seninle, dudaklarımızdan çıkan tek yüksek ses kahkaha olmalı birlikte...