Nehir Şiiri - Baset Oz

Ne güzel sürüklenir yapraklar,
Bir ağaç gövdesinden hiç düşmemişçesine,
O sert rüzgârla hiç karşılaşmamışçasına,
Hiç turunculaşmamışçasına.

Oysa bunca yaşanmışlık,
Hiç mi eksiltmedi güzelliğinden?
Hâlâ dünkü gibi sağlamsın.

Peki neden bu nehire kaptırdın kendini?
Neden sesin çıkmıyor?
Neden bağlar bağlanmıyor toprağa?
Nehir mi engel?

Oysa ağaç senden mutluydu,
Gölge verdiğin kelebek mutluydu.
Ben mi bağırdım: “İstemem, eksik olsun” diye?
Yoksa bahçıvana mı atılmalı bu suç?

Sen değil miydin sonbaharı bekleyen?
Sen değil miydin “Elma önce düşsün” diyen?
Sen değil miydin “Kuş ilk yuvasını yapsın” diyen?

Neden?
Neden?
Anlat bana, yeşil yaprak…

Yoksa sen de mi aldandın
Suyun şeffaflığına,
Güneşin ve yıldızların altında parlamasına,
Uçuyor gibi görünen balıklara,
O ördeklerin ağırlıksız yüzüşüne?

Bıraktın bizi, gidiyorsun.
Gölgen eksildi,
Ağaç eksildi.
Nehri sevdin, peki bize ne yaptın?

Artık bu nehrin sonu
Bir uçurum olsa,
Kıyamet bu nehrin sonu olsa,
Yine de kurtaramam seni.

Elveda, yaprak.
Elveda, o güzel rüzgârın dokunuşu.
Elveda, mevsimleri sevdiren yaprak.
Elveda, güzel yaprağım…