Aklımın haklı tezlerini bir bir önüme koyup
İndim hayatın yeşile boyanmış huzur vadisine.
Önümde maziden atiye akan devasa bir nehir
Gözlerimin ferini zorlayan uçsuz bucaksız bir orman denizi
Kartal bakışlarını sarhoş eden vadi dehlizi
Dişleriyle, tırnaklarıyla vadi tabanını aşındıran şelaleler
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta