NeHir Şiiri - Songül A Yılmaz

Evimizin sağından bir nehir akar
İçinde enva çeşit balıklar var.

Issız gecelerde coşarken sesi
Şakıyan bir bülbül olur nefesi

Bazen bana sırdaştır bazen kardeş
Sesi bir hekimin ilacına eş.

Anlatılan onda sır olur akar
Yürekteki acın usulca geçer

Şenlendirir beni çocuklar gibi
Şarkı söyletir rüzgârlara sesi

Kayıklar yüzerken renk renk kağıttan
sanki ruhumu yıkarlar marazdan

Güvendiğim sestir onun nefesi.
Kimsesizler dostu şırlayan sesi

Gezintim uzarsa puslanır zaman
Nehir olur zail bir çalgı, keman.

Ey nehir beslediğin düz ova mı?
Suyun akıttığın bakır kovam mı?

Çağlar durdurursun kendi kendine
Olmuyor ki her şey dengi dengine

Eve su istenir bir gelin gelir
Suyu doldurmaya nehre eğilir.

benleri var sıra sıra görünür
Güzelin sırrına eren bu nehir…

Tarlalar besleyen devadır nehir.
Aksi huy bitiren şifadır nehir

Akşam sabah hiç dinmez ki sesi
Bebeklerin uyku için ninnisi

Suyunda yaşayan her canlı mutlu
Balıklardan yiyen köylüm umutlu

Bu nehirle beslenir afyon ovası
Hayvanlar için suyu yaşam şırası

Issız geceler de yoğundur sesi
İçimde bir bülbül sanki nefesi

Yaylalarda açan uyku çiçeğim
Çiçeklerde gezen uğur böceğim

Songül’üm bitmiştir söyleyeceğim
Doğanın içtiği çayıdır nehir.